I'm cooler than the red dress..

„W spodniach czy w sukience 

rozglądam się, ludzi tłum. 
Tęsknię.”

Opowiem Wam dziś historię pewnej sukienki. Nie jest z second handu, nie odziedziczyłam jej po mamie, nie nosiła jej moja babcia, dziadek czy inny praprzodek. Dostałam ją prezencie od mamy, a więc całkiem zwyczajnie. Nuuuda, prawda? Cały problem polegał na tym, że o ile darowanemu koniowi nie zagląda się w zęby, to ja oczywiście musiałam zaglądnąć. "Piękna, ale... (słowa "ale" chyba nikt z Nas nie lubi" ...czemu ma tak duży, wielki, przeogromny dekolt?" Po przymierzeniu dekolt okazał się większy niż przypuszczałam, dlatego też prezentuję Wam nieco odmienną od oryginału wersję tej sukienki - założoną tyłem do przodu. Zresztą już od dawna uważałam, że dekolty na plecach są magiczne. Nie wyobrażam sobie również ubrania tej sukienki, tak jak ubrana być powinna. I całe szczęście! Sukienka - czerwona, bardzo prosta i skromna, oto i ona.

Mam takie wrażenie, że dzięki tym Mistrzostwom wiele osób przypomniało sobie, że oprócz pastelowej mięty, limonki i neonowego pomarańczu istnieje taki kolor jak czerwony. Gratulacje! Ja od dawna bardzo lubię ten kolor, według mnie idealnie pasuje do urody brunetek i szatynek. Mój dzisiejszy, a mianowicie wczorajszy strój, idealnie wpisuje się w wielki biało-czerwony szał, który ogarnął całą Polskę! Nie widzę w tym nic złego, kibicuję Naszym i mocno trzymam kciuki! Tak jak zresztą całej imprezie jaką jest Euro. Choć biorąc pod uwagę męskie stereotypy o Nas, kobietach to nierealne. Przecież kobiety nie wiedzą co to jest spalony, mecze oglądają tylko dla przystojnych piłkarzy i uwielbiają boskiego Ronaldo. Odbiegając trochę od tematu Euro, zapraszam Was na zdjęcia z magicznego, krakowskiego Kazimierza! 

Sukienka - no name, pierścionek - Oasap, kwiatek - H&M, kolczyki - Six