Odrobina lata

"Dzień - wspomnienie lata. 

Dzień - słoneczne ćmy." 

Jeżeli ten post powoduje u Ciebie szybsze bicie serca, zdenerwowanie i nadmierne wydzielanie hormonów odpowiedzialnych za złe samopoczucie, zamknij szybko to okienko i skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, booo.. dziś u in blue jeansowej Kasi będzie letnio, z temperaturą kilkukrotnie wyższą, od tej obserwowanej za oknem. To właśnie tęsknota za ciepłymi miesiącami wyzwala we mnie chęć wzmożonego oglądania zdjęć z wakacji. Przeglądania folderów, buszowania w fotografiach i jednocześnie w miłych wspomnieniach krążących gdzieś w mojej mózgoczaszce. To wspomnienia powodują, że wewnątrz robi się zdecydowanie cieplej, wbrew aurze za oknem, a na twarzy pojawia się uśmiech. Tym razem pod mój blogowy nóż idzie słoneczna Tunezja z 2012 roku. Sahara, karawana na wielbłądach, El Jem - amfiteatr rzymski, wioska beduińska, miasteczko Gwiezdnych Wojen, parasailing, ekstremalna wycieczka jeepami po pustyni, zachód słońca na Saharze, a wschód nad Słonym Jeziorem - Chott el Jerid. Takie wspomnienia sprawiają, że serce bije szybciej, a w głowie rodzi się niecny plan o kryptonimie "chcę tam wrócić!". I pewnie pomyślicie: to niech ta chwalipięta sobie ogląda te swoje zdjęcia, a Nas biednych niech nie katuje. Cóż. Nie ma co ukrywać, że lato nie istnieje i wiadomo, że prędzej czy później do Nas dotrze - śnieg stopnieje, a Naszym oczom ukaże się zielona trwa i pięknie zakwitające pąki drzew. Myślmy pozytywnie wspominając letni czas, a już niedługo na pewno poczujemy jego rozkoszne ciepło na własnej skórze. Tego sobie i Wam życzę z całego serca.