O motywacji do..

"Ja tak sobie marzę, 

że jesteśmy w siódmym niebie."

Na wstępie, wyprzedzając głosy, abym znowu miała Was katować, odpowiadam krótko: sorry, taki mam klimat! Zatem teraz, pozostaje mi jedynie uradowanie się z faktu, że kwestie sporne mamy wyjaśnione i mogę śmiało wrócić do tematu, którego nawet nie zaczęłam. W sezonie przedwakacyjnym moja motywacja do wysiłku fizycznego zaczyna nabierać tempa, bynajmniej nieżółwiego. I nie pomagają nawet odwieczne tłumaczenia, że zawsze, ale to absolutnie zawsze (!), w promieniu jednego kilometra od miejsca mojego leżingu-smażingu (chyba, że przebywamy sami na bezludnej wyspie) znajdzie się osoba, która: a) ma lepiej wyrzeźbione łydki, a pośladki twarde prawie tak jak wytwarzane przeze mnie świąteczne pierniki; b) ma większy i piękniejszy biust ode mnie (o takie kobiece homo sapiens w mojej sytuacji nietrudno, na pewno nie stałam w kolejce po biust, gdy Bóg go rozdawał), c) zdecydowanie korzystniej wygląda bez makijażu. Styczeń, luty, bądź panujący obecnie marzec w moim słowniku nie zalicza się do miesięcy, którym można przypiąć łatkę "przedwakacyjnych", a raczej do tych dni w roku, kiedy kanikuły są tak baaardzo odległe w czasie, jak moja emerytura, a jedynym sportem, który udaje mi się uprawiać jest leżenie pod kocem, z kubkiem gorącej herbaty z cytryną. Cellulit w spokoju się wygrzewa, pośladki zakryte długimi swetrami mają totalną labę, a tłuszczyk robi to, co lubi najbardziej, czyli magazynuje się tam, gdzie na pewno nie jest mile widzianym gościem. W tym swoim babskim trajkotaniu zmierzam właśnie do tego, że w tym roku zrobiłam mały wyjątek i przed-wakacyjne olśnienie przyszło zdecydowanie szybciej. Nie wiem czy ze względu na to, że zima szybko przemknęła na horyzoncie i nagle poczułam konkretny zastrzyk motywacji przybyły wraz z wiosennym powiewem świeżości czy dlatego, że znalazłam moją wirtualną (tak, wirtualną, nie pomyliłam się) partnerkę do ćwiczeń, dzięki której zadek szybciej zrywa się do specjalistycznych manewrów mających uczynić go jędrnym. Ćwiczyć zaczęłam, w planach mam również znienawidzone przeze mnie od wieków bieganie, a motywacja dalej utrzymuje się na dobrym poziomie. Zatem trzymajcie kciuki! Nie ma lipy! ;)