Polskie morze to jest to!

"W blasku słońca, roześmiany razem z tobą

szedłem plażą zakochany.."

Sporadycznie, jak najbardziej świadoma praw i obowiązków, bez żadnego, nawet najmniejszego promila alkoholu we krwi jestem w stanie podjąć desperacką decyzję, że w niedzielę, w dniu toczącym się pod hasłem "niech żyje wolność, wolność i swoboda" pragnę wstać o szóstej rano. Nawiasem mówiąc, słowa niedziela i wczesna pobudka znajdują się w moim słowniku w dziale antonimów. Rzadko kiedy mam z tego wczesnoporannego przebudzenia ogromną radość, bo najzwyczajniej w świecie dźwięk brzęczącego gdzieś w sennej otchłani budzika potrafi w ekspresowym tempie sprowadzić mnie na ziemię i zepsuć każdy, nawet najpiękniejszy sen. Wtedy było inaczej. Zmęczenie po poprzedniej nocy spędzonej w podróży odeszło daleko w zasiedmiogórogród głowy, worków pod oczami nawet nie chciało się tuszować, napuszone włosy nie stanowiły problemu, a myśli nakręcał jeden fakt: Kasia chce, potrzebuje, pragnie, musi zobaczyć morze! Rzadko też kiedy, cieszę się jak dziecko, wydobywając z siebie dzikie okrzyki radości, pragnąc ogłosić całemu światu, że wulkan znajdujący się wewnątrz mnie właśnie eksplodował, a jeszcze ciepłe drobinki szczęścia wydobywają się w błyskawicznym tempie niemalże wszystkimi otworami ciała. Potwierdzić to zjawisko może jedynie starsza Pani, która akurat w tym momencie, w okolicach godziny 8:30 spacerowała z przygrubawym psiakiem po gdańskiej plaży, przy wejściu numer 43 i Adi, który tą niedzielną eskapadą zasłużył sobie na co najmniej pięć lat uwielbienia przez moją skromną osobę. Na zdjęciach pewnie nie dostrzeżecie jednego, niezwykle ważnego faktu, a mianowicie tego, że z tej niewymuszonej radości unosiłam się przynajmniej 5 cm nad ziemią. 

sweter - no name, płaszcz - Cozbest, legginsy - Terranova, buty - Nike

zdjęcia: Adi <3