Summer has come and passed?

"Mam nowy plan.

Nikt jeszcze nie wie, że go mam,

a co mi tam,

naprawię ten zepsuty świat."

Podczas, gdy dobre i świadome jesieni blogerki planują i skrzętnie wypełniają wcześniej przygotowane listy "must have", ja postanowiłam zostawić myśl o jesieni w zasiedmiogórogrodzie mojej głowy i cieszyć się latem. Latem, jeszcze (!) łaskawie Nam panującym. Latem, na które znowu będziemy czekać kolejne pół roku. I latem, które dla mnie - organizmu zdecydowanie ciepłolubnego jest idealną porą do bytowania. Pisząc o jesieni mam na myśli szarą pluchę i zewsząd padający, uprzykrzający życie zimny deszcz, na przemian z porywistym wiatrem, a nie Naszą, polską złotą jesień żywcem wyciągniętą z reklamy PZU. Taką jesień chcę i tylko taka jesień jest akceptowana w moim słowniku pór roku. Innym pseudo-paniom-jesieniom podziękuję. Choć trudno się nie zgodzić z Krzysztofem Cugowskim, który śpiewał, że "po nocy przychodzi dzień", to można by dopisać kolejną, nową linijkę do tego tekstu, nawiązującą do tematu pór roku - po jesieni przychodzi... zima.  Mroźna, śnieżna i trwająca o wiele, wiele, wiele (wiele do potęgi n) za długo. Dlatego też myślami jestem dalej z latem. Nie gromadzę masowo swetrów, choć z powrotem, podczas sprzątania wciągnęłam je do swojej, prawie nowej, ale jakże perfekcyjnej szafy, jakbym podświadomie, tak jak zwierzęta w lesie przygotowujące swoje gniazdka na nadejście chłodów wiedziała, że idzie zima. Bo wiem, ale ta myśl zostaje daaaleko, daaaleko - za siedmioma górami, za siedmioma lasami, far far away, gdzieś w tyle mojej głowy. I bardzo dobrze mi z tym. Choć znając życie, pewnego zimnego i deszczowego dnia obudzę się z przysłowiową ręką, a może nawet i z głową w nocniku to powiem: "trudno, głupia Kasiu, cieszyłaś się latem, a nie myślałaś o kurtkach moro, burgundowych spodniach, parkach, kominach, kardiganach i płaszczykach" (tak, lubię czasami porozmawiać z samą sobą). Mimo moich narzekań na pory roku nie do końca ciepłe (powiedzcie, że nie jestem w tym osamotniona!) to cieszę się, że żyjemy w takim miejscu na ziemi, gdzie możemy poznać różnorodne oblicza przyrody. Nacieszyć się letnim, palącym słońcem, żeby na drugi dzień obudzić się w ponurym i ciemnym pokoju, później powitać pierwszy śnieg i kwitnące wiosną pąki drzew. Wszystko zmienia się bardzo szybko, tak jak gna do przodu Nasze życie. Już teraz chcę Was uprzedzić, że letnia aura, na zmianę z jesienną będzie królować, tutaj na blogu jeszcze pewnie przez cały, studencki październik. A dlaczego będę chciała przemycić dla Was jeszcze odrobinkę lata dowiecie się w następnym poście, który doda nie kto inny, jak wielki Pan Blogger. O ile razem z  szanownym html'em w porywie letniego wiaterku nie zastrajkuje (puk, puk - odpukać!). 

Top - Sugarlips, spodenki - H&M, , kapelusz - "no name", kolczyki - Novamoda, okulary - House, pierścionek - Oasap

zdjęcia: moja mama

Mam jeszcze jedno ogłoszenie parafialne. Konkurs, który organizowałam z firmą ibuciki wygrywa: Klaudia - Princess Beyonce. Gratulacje, mam nadzieję, że butki Ci się spodobają i będą służyć nawet w te okropne, deszczowe dni! :)