Put me on a train

 "Wsiąść do pociągu byle jakiego, 
Nie dbać o bagaż, nie dbać o bilet, 
Ściskając w ręku kamyk zielony, 
Patrzeć jak wszystko zostaje w tyle.."

Dziś tematyką mojego bloga zawładnie miłość do pociągów. I wbrew pozorom nie będzie to erotyczna opowieść o pragnieniach i żądzach polskiej blogery, ale o silnie zmechanizowanej lokomotywie z wagonami. Moje uczucie, o którym będzie mowa nie jest tak wielkie i odwzajemnione, jak zauroczenie jesiennym kominem, o którym niedawno Wam tutaj opowiadałam, jest to raczej całkiem burzliwa historia, rodem z brazylijskiego, porządnego serialu (o ile takie w ogóle istnieją), w której bezgraniczna miłość miesza się z wszechogarniającą nienawiścią i zdradą, czyhającą tuż za rogiem. Wieloletnie, zwykle codzienne jeżdżenie pociągami relacji Krzeszowice-Kraków Główny nauczyło mnie tego, że Nasza miłość do najłatwiejszych nie należy i nigdy nie należała. I o ile ja wymagam od niego zaledwie punktualności, ciepła i przestrzeni to on nie zawsze te życzenia potrafi spełnić. Chyba, że jak standardowa kobieta za dużo żądam. Zaletą Naszego związku, jest natomiast to, że jeżeli nie spóźni się na Nasze rendez-vous wszystko (zwykle!) już z reguły przebiega pomyślnie i mogę w spokoju oddać się błogości podróży. Patrzeniu na krajobraz za oknem, który przez pięć lat wszystkim dookoła zdołał się już dawno znudzić, a mnie dalej zdumiewa (przecież tego domu tam nie było!), drzemce na często niewygodnych siedzeniach czy rozmowie z innymi podróżnymi, notorycznie narzekającymi na PKP. Czterdziestominutową podróż wykorzystać można również na poczytanie ciekawej książki (blogery czasami czytają), słuchanie muzyki czy napisanie tekstu na bloga (to specjalna opcja all inclusive dla blogerek, z której również często korzystam). Wszystko zwykle przebiega idealnie, aż do momentu, gdy wybranek mojego serca całkiem nagle i niespodziewanie nie zatrzyma się w szczerym polu, czekając chyba tylko i wyłączenie na to, aby jakiś niezidentyfikowany obiekt latający przeniósł go w rejony dworca głównego. Gdy statek UFO się nie pojawia, ni stąd, ni zowąd - po 15 minutach mój niezdecydowany kochanek rusza, co mogłoby za każdym razem wywołać lawinę oklasków - prawie jak podczas awaryjnego lądowania kapitana Wrony na warszawskim Okęciu. Nasza miłość do najłatwiejszych nie należy, to już wiecie. Ja też nie jestem święta, do aniołków na pewno się nie zaliczam. Zdradzam go na prawo i lewo, zamieniam na lepsze modele, ażeby w efekcie, znowu powrócić do starego, dobrego (?!) PKP. W swojej codziennej tułaczce, oprócz pociągu korzystam również z usług busa i tramwaju. A Wy, jakie środki komunikacji wybieracie?

   parka - Oasap, sweter - second hand, legginsy w skandynawskie wzory, zegarek - Novamoda, torebka - Deichmann, buty - CCC

Zdjęcia: Kasia - C a r m e l i l o u  :*

Na koniec małe ogłoszenie parafialne: 

zaraz po odwiedzeniu moich skromnych in blue jeansowe progów zapraszam Was na blog sklepu Novamoda, gdzie gościnnie,

 raz za czas będę wrzucała swoje trzy grosze. W pierwszym wpisie (tu) co nieco na temat stylu Miroslavy Dumy, którą uwielbiam!