Happy Birthday to my blog!

"Happy Birthday to me!
Years go by so easily,

Happy Birthday to me, now."

Już niejednokrotnie w swojej karierze czytałam na blogach urodzinowe orędzia do narodu. Wzniosłe obwieszczenia, których zapewne nie powstydziłaby się żadna z wysoce wypielęgnowanych gwiazd Hollywood dziękująca wszystkim, ale to absolutnie wszystkim za otrzymanie Oscara podczas uroczystej gali. Nie powstydziłby się ich również i sportowiec, wyrażający wdzięczność tym, którzy choć w małym stopniu pomogli Mu w zdobyciu medalu na olimpiadzie. Ani odchodzący na emeryturę dyrektor szkoły, ani ksiądz dziękujący z ambony za liczne datki wrzucane do koszyka podczas Mszy. Czytając te dziękczynne ogłoszenia zastanawiałam się jak u licha mały blogasek mógł spowodować, że życie Pana X wywróciło się do góry nogami, szafa Pani Y zmieniła się nie do poznania (bez wizyty Perfekcyjnej Pani Domu), a Pan Z nagle ni stąd, ni zowąd stał się lepszym człowiekiem i w końcu uwierzył w siebie? Było to długo przed tym, kiedy pewnego styczniowego dnia, doznając światłości umysłu, na którą czekałam długie lata założyłam swoje małe, in blue jeansowe miejsce w sieci. Nie jestem i nigdy nie byłam blogerką idealną. Nie mam długich, pięknych włosów, które na blogowe sesje stylizuję, nadając im nad wyraz wielką objętość. Nie posiadam 175 cm wzrostu, długich nóg, rzęs, pięknych oczu, w które moglibyście patrzeć godzinami, nie mam nawet zepsutego Nikona, ale za to posiadam opadającą powiekę. Mimo tego, iż idealna nie jestem cieszę się, że dalej nawiedzacie mnie swoją obecnością i razem ze mną współtworzycie tego bloga, a przede wszystkim, że chce Wam się poświęcić chwilę na przeczytanie moich bredni, napisanie komentarza (nawet fajnej bluzki) i oglądnięcie zdjęć. Zdjęć, za które odpowiadają głównie trzy osoby. Zacznę od dwóch kobiet (dziś będę dżentelmenem), moich przyjaciółek - Kasi i Asi, które w pocie czoła pstrykają piękne słit focie, a skończę na jednym mężczyźnie, z którym łączy mnie coś więcej niż tylko blogaskowe sesyjki. Nie obyło się bez (prawie oscarowych) podziękowań, ale nie mogło ich tutaj zabraknąć, bo nie tylko ja tworzę ten blogowy twór. A teraz w ramach wdzięczności za rok Waszej obecności tutaj zapraszam Was na in blue jeansową podróż w czasie. Łapcie popcorn w prawą dłoń, w lewą lampkę ruskiego szampana - przyszła pora na świętowanie, bo aż łezka w blogerskim oku się kręci, a w głowie niedowierzanie - kiedy ten czas minął? I nie, nie obrażę się, gdy zaśpiewacie sto lat. 

Blogowe ogłoszenie duszpasterskie na koniec. 

Jeżeli podoba Wam się to, co tutaj robię i jeżeli jednocześnie bardzo uwiera Was 1,23 zł na koncie 

to możecie wziąć swoje Nokie 3310 lub inne smartfony w dłoń, wklepać C00137 (zero, nie "o") i wysłać na numer 7122. 

Dziękuję! ♥