Sukienka maxi, bialy plecak

Z racji tego, że w poniedziałkowy poranek stała się rzecz niesłychana (nie mam na myśli faktu, że pani zabija pana), która w zdecydowanym stopniu wywarła wpływ na kolejne trzy dni, mogę stwierdzić, że bieżący tydzień rozwija swoje skrzydła w dość specyficzny sposób. Cała nietypowość owego poniedziałku polegała na tym, że o dziwo obyło się bez niewyobrażalnie okropnego humoru, poweekendowych mini Rowów Mariańskich pod oczami i standardowych płaczów, jęków i lamentów, co by jeszcze bardziej zaakcentować fakt, że ten dzień tygodnia powinien jak najszybciej zniknąć z powierzchni ziemi, ustępując miejsca "niedzieli II", która zdecydowanie lepiej wpasowałaby się w klimat całego tygodnia. Dzień zaczął się niebywale dobrze. Łóżkowa grawitacja nie działała z podwójną mocą, chcąc zatrzymać mnie następne dziesięć dłuuugich minut pod cieplutką i mięciutką kołderką, a budzik nie dzwonił przerażająco głośno, powodując nagły, dźwiękowy szok dla organizmu. Było prawie idealnie. Prawie, bo zjawisko nietypowego poniedziałku mogę wyjaśnić faktem dość kluczowym - zamiast o 4:50, Kasia otworzyła swoje małe, chińskie oczęta samoczynnie (!) o czwartej zero zeeeero. Chyba w tym tkwi sekret. Co więcej, tygodniową nietypowość potwierdza również środa. O dobry, wieczorny nastrój dba najsmaczniejsza pod słońcem kolba kukurydzy obsypana solą, czyli coś co in blue jeansowe tygryski lubią najbardziej, a w tle oprócz skrzeczącego laptopa słychać równie apetyczną muzykę, którą 90% społeczeństwa uznałoby za smęty. Wakacyjno-jesienny klimat level najwyższy.

 sukienka - Oasap (tutaj), biały plecak - House, sandały - McArthur

zdjęcia: Adi