Flight to Lanzarote..

Wizja świata z perspektywy ogromnego, stalowego ptaka nieco różni się od tej odbieranej z lądu przez malutkiego, wiecznie zabieganego Homo sapiens. Domy są jak miniaturowe pudełka od zapałek lub jak misternie układane budowle z klocków Lego, które za kilka chwil mogą zostać poskromione przez gromadkę zajętych zabawą dzieci. Drogi są jedynie świecącymi liniami, po których bez ładu i składu poruszają się niewielkie, bliżej niezidentyfikowane światełka, które za niespełna pięć minut rozpływają się pod warstwą ogromnych obłoków. I wtedy zaczyna się prawdziwa zabawa - lot w przestworzach. Głęboka, wewnętrzna cisza, raz za czas okraszana wydobywającym się z pokładu płaczem dzieci, beztroskim chrapaniem tych większych osobników i bezustannym, niemającym końca wędrówkom do toalet. I w momencie, gdy przyzwyczajasz się do owego stanu rzeczy (i nawet usłyszane po raz tysięczny "mogłabym Panią przeprosić?" nie wywołuje u Ciebie ataku nerwicy i paniki w jednym), świat znowu zmienia swoje oblicze. Lądujesz. I po tym szczęśliwym fakcie, gdy gromkie brawa rozlegną się na pokładzie, zaczynasz chłonąć każdy, nawet najmniejszy fragment nowego, dotąd nieznanego miejsca. Otwierasz oczy, zapisujesz, przerzucasz na wewnątrzmózgowy pendrive wszystkie obrazy, smaki, zapachy. Próbujesz zapamiętać 101% danych, które do Ciebie docierają, tworząc jednocześnie niezwykłą mapę wspomnień, które sprawiają, że chce się żyć. :)

sukienka - Choies (tutaj), sandały - nn